وجه مورد نیاز تکمیل شد

عزیزای دلم وجه مورد نیاز برای عمل چشم های سارا تامین شد. به لطف همگی شما دوستان نازنین که یا در واریز وجوه مشارکت داشتید و یا با منتشر کردن لینک یا حتی اطلاع رسانی به دوستان و اقوامتون کمک کردید انجام شد . دست همگیتون رو میبوسم  عزیزای دلم . 

یه کامنت هایی از دوستان داشتم که از عدم مشارکت و دست تنگیشون عذر میخواستند ،  قربونتون برم من ،  گاهی چرخ  زندگی برمدار موافق نمیچرخه و نمیتونیم حتی یه وجه کوچیک کسی رو حمایت کنیم، نگران نباشید این روزها برای همه مون پیش اومده و ازش عبور کردیم . امیدوارم همگی تن درست و با عزت زندگی کنید ... دیگه این مسائل تو زندگی ما ایرانی ها طبیعیه، چون به همت بدون وقفه ی مسئولین نامحترم کشورمون هر روز داریم موارد عجیب تری از فقر رو مشاهده میکنیم با انواع چهره های کریهش ، از فقر فرهنگی و مالی و بهداشتی و روانی و .... 

بگذریم ... فعلا یه نفس راحت بکشیم که این مورد رو با سربلندی تهیه کردیم . 

اینم بگم که برای من ارزش کمک ده هزارتومنی همون اندازه ست که ده میلیون و ..مهم بی تفاوت نبودن به درد موجودات دیگه ست . 

دوستتون دارم 

ردیف	نام	مبلغ
1	ماندانا	20,000,000.00
2	ناشناس ها	1,045,000.00
3	لیندا	200000
4	شادی	200000
5	غریبه	50000
6	ماندانا2	200000
7	مریم	200000
8	سمیرا	20000
9	ملیکا	100000
10	یه مادر	950000
11	سحر	100000
12	متولد ماه مهر	100000
13	پویا/برادر مهربانو	500000
14	دوست وبلاگی	100000
15	فاخته	50000
16	آقای س	50000
17	یکی	100000
18	فرشته	100000
19	نسیم	100000
20	جواد	90000
21	جودی	25000
22	خانم محمد پور	100000
23	شهناز	100000
24	آه	20000
25	لیندا	300000
26	دنیا/ خواهر مهربانو	200000
27	فرزانه ناجی	400000
28	جمع	25,400,000.00

بیست میلیون به سارا پرداخت خواهیم کرد و بقیه در صندوقمان می ماند برای پروندهء بعدی که نیازمند کمتر منتظر بماند.

تشکر ویژه از ماندانای گرامی

خبر جدید

لطفاً پست نسرین جون رو بخونید.

 کسری شش میلیون 

با تشکر از همکاریهای مختلف شما دوستان:

مانـدانا 10 میلیون تومان 

ناشناس  10 تومان 

لیندا   200 تومان 

ناشناس   100 تومان

ناشناس 100 تومان 

ناشناس  20 تومان

ناشناس 20 تومان

ناشناس 380 تومان

ناشناس 100 تومان 

شادی 200 تومان 

ناشناس 20 تومان

ناشناس 15 تومان

غریبه 50 تومان 

ماندانا 200 تومان  

مریم 200 تومان 

سمیرا 20 تومان 

ملیکا 100 تومان 

یه مادر 950 تومان  

سحر 100 تومان

 متولد مهرماه 100 تومان

مهرداد (برادر مهربانو) 500 تومان

دوست وبلاگی 100 تومان

فاخته 50 تومان 

آقای س 50 تومان 

یکی 100 تومان

فرشته 100 تومان 

نسیم 100 تومان 

جواد 90 تومان 

جودی 25 تومان 

خانم محمد پور 100 تومان

جمع کل تا بحال:

14.100.000 تومان

 از همگی که لطف کردن و هر مقداری در توانشون بود واریز کردند سپاسگزاریم

"چشمات پر نور"

لیست کمک ها به انتهای پست اضافه شده. کسری تا بیست میلیون تقریبا شش میلیون تومان است 

یادمه هر وقت مامان بزرگم یه چیزی ازم میخواست و می گفتم :چششم . 

می گفت : چشمات پر نور . 

در عالم بچگی خودم رو تصور می کردم تو یه راه تاریک دارم میرم و چشمام عین دوتا نورافکن قوی دارن به دور دست ها نور میتابند. 

از تصورش خنده م می گرفت و خودم رو شبیه آدم فضایی ها  میدیدم . 

وقتی  از چهل سالگی به بعد چشمام کم کم ضعیف شد به معنی دعای مادربزرگم رسیدم ...

 اینکه چشمام پرنور باشه و راحت و واضح همه چی رو ببینم چه نعمت بزرگیه . 

دیروز یه دوست خیلی عزیز برام از دختری تعریف کرد که هر دو چشمش دچار چند بیماری (مشکل قرنیه و ناخنک ) شده .. البته از ابتدای بچگیش ضعف بینایی شدید هم داشته، بخاطر وضعیت بغرنج بیناییش  از روستاهای  اطراف مشکین شهر برای درمان به تهران اومده . 

چون تحت پوشش کمیته امداد هستند دکتر بهشون خیلی تخفیف داده  و نرخ عمل هر دو چشم که شامل هزینه های بیمارستانی و تعویض لنز و اصلاح و .. به 30 میلیون رسوندنش . متاسفانه خودشون فقط ده میلیون تونستن تهیه کنند.

چون این دوست عزیز قبلاً به خیریه مون کمک کرده ، درجریان فعالیت های ما بود و ازم خواهش کرد مشکل چشم این دختر رو با شما درمیون بذارم . مدارک رو هم دراختیارم گذاشت ، اسم مریضمون سارا خانومه و 36 ساله ست 

بهش گفتم: قول میدم هویتت پیشم امانت بمونه، گفت واقعا خیلی برام مهم نیست، چون از نابینایی و تاریکی میترسم و هر جور که دوست داشته باشید همکاری میکنم . 

میدونم شرایط اقتصادی برای همه مون سخت شده و همگی دور و برمون کلی نیازمند سراغ داریم ولی اگر هنوزم امکان کمک دارید و دلتون برای چشمای سارا خانوم نگرانه ، کمک کنید تا بتونیم یه بیمار دیگه رو هم در راه  سلامتی  کمک کنیم. 

مانـدانا 10 میلیون تومان 

ناشناس  10 تومان 

لیندا   200 تومان 

ناشناس   100 تومان

ناشناس 100 تومان 

ناشناس  20 تومان

ناشناس 20 تومان

ناشناس 380 تومان

ناشناس 100 تومان 

شادی 200 تومان 

ناشناس 20 تومان

ناشناس 15 تومان

غریبه 50 تومان 

ماندانا 200 تومان  

مریم 200 تومان 

سمیرا 20 تومان 

ملیکا 100 تومان 

یه مادر 950 تومان  

سحر 100 تومان

 متولد مهرماه 100 تومان

مهرداد (برادر مهربانو) 500 تومان

دوست وبلاگی 100 تومان

فاخته 50 تومان 

آقای س 50 تومان 

یکی 100 تومان

فرشته 100 تومان 

نسیم 100 تومان 

جواد 90 تومان

جمع کل تا بحال:

13.975.000 تومان

این بود آرمان های ما؟؟

حدود پونزده سالی میشه که با هم همکاریم. اختلاف نظر که زیاد داریم ولی از انصاف دور نباشه، باید بگم تو بعضی از موارد اتفاقاً خیلی باهاش موافقم و نظرش رو کاملاً تایید می کنم . 

یک سالی از من کوچکتره و تقریباً سه سال بعد از اینکه من از پدر مهردخت جدا شدم اونم کاملاً توافقی از خانمش که همسایه و همبازی بچگی هاش بود، جدا شد البته بچه هم نداشتند . 

  گاهی داریم دور هم گپ میزنیم ، یه آقایی رد میشه، کیوان میگه " بچه ها من حتی از ایشون هم خواستگاری کردم (منظورش اینه که همیشه دنبال ازدواج و تشکیل زندگی بودم وگرنه تو اداره مواردی بوده که ظاهراً پسندیده ولی واقعاً از هیچ نظر به هم نمی اومدن و موضوع کلاً منتفی شده . 

بیرون از اداره هم با خیلی ها  به قصدِ ازدواج وارد رابطه میشه اما هنوز مدتی از بِ بسم لله نمیگذره که همه چیز خراب میشه و رابطه شون بهم میخوره . 

عمده مشکلی که باهاشون پیدا میکنه مالیه . 

بهش میگم : کیوان این یکی چی شد؟ میگه: هیچی بابا ، طبق معمول خانوم درآمد نداره . خیلی هم پر توقعه .ازم مهریه ی خوب میخواد و  میخواد یه چیزی به نامش کنم و ... 

مطمئنم شما که داری این متن رو میخونی الان تو دلت میگی  : عجب مرد پرروییه ، ولی از نظر من کاملاً حق داره و اصلاً بیراه نمیگه . 

الان کیوان 47 سالشه . وضع مالیش خیلی خوبه و مدرکشم کارشناسی ارشد حسابداریه . معمولا مواردی که در نظر می گیره یا بهش معرفی میشن حوالی 37-38 سال تا 45-46 سال دارن. 

ده سال پیش هم همین وضعیت بود و خانم ها حدود 26-27 سال تا 35-36 سال داشتن. 

میگه داریم با هم صحبت های اولیه رو میکنیم. 

از خانم می پرسم :

-کجا مشغولید ؟ 

- هیچ جا . مملکت که رو هواست کو شغل؟

فکر میکنم راست میگه خُب. یکی از معضلات مهم این مملکت نداشتن شغل متناسب با توانایی ها و تخصص جووان هاست . 

-بله خُب حق دارید . چه رشته ای درس خوندید ؟ گاهی وقتا یه چیزی خوندن حالا یه لیسانسی هم گرفتن ،  گاهی هم نه . میگم رشته ی هنری چیزی رو دنبال نمیکنید؟ 

انگار یه حرف فضایی زدم ، بِر و بِر نگام میکنن میگن . 

-نه خُب .. من اعصاب خیاطی و بافتنی و شیرینی پزی و این چیزا رو که ندارم . کارای آرایشگاهی هم حالمو بهم میزنه بدم میاد دست به سر و کله ی یکی دیگه بزنم . 

پیش خودم میگم ، خُب همه که مثل هم نیستن .. شاید واقعا از کارهایی که نیاز به تمرکز داره یا ارتباط لمسی بدشون میاد . می پرسم :

- معمولاً کتاب هایی که میخونید یا فیلم هایی که میبینید تو چه ژانرهایی هستن؟ 

-الان که وقت ندارم ولی دوران دبیرستان   کتابای فهیمه رحیمی رو میخوندم . 

بعد می رسیم به سوالات و توقعات اون ها از من . 

حقوقت چقدره؟ مدرکت چیه؟ کجا درس خوندی؟ کجا کار میکنی؟ چند تا خواهر و برادر داری ؟ چقدر مسئولیت مامانت با توعه ؟ مهریه دیگه کمتر از 110 تا سکه نمیشه . چی به نامم میکنی؟!!!

حالا  میگه وقت ندارم منظورش  اینه که تمام وقتش به دور دور کردن  تو خیابون ها و پاساژ و کافه گردی و چرخیدن تو پیجای بی محتوای اینستاگرامه می گذره این میشه که دیگه وقت برای کارای بی اهمیتی مثل کتاب خوندن و یادگیری زبان و این  چیزا ندارن. 

من نمیدونم کی و کجا به این خانم ها القاِ کرده که شما میتونید بی سواد و بی هنر و علاف باشید ولی مرد جماعت باید چشمش کور دنده ش نرم همه چی تموم باشه و همه رقم کار کنه و به شما امتیاز بده . مگه اسمش زندگی مشترک نیست؟؟

 همین چند وقت پیش  بود که یه نفر دیگه رو معرفی کردند و من دیدم کیوان چقدر داره انعطاف بخرج میده . می گفت سوژه ی مورد نظر 37 ساله ست . کارمند یه شرکته . 

کیوان گفته نظر من در مورد مهریه چهارده تا سکه ست ، و تمام حقوقی که لازمه تا از نظر قانونی برابر باشیم بصورت محضری و مستند به همسر آینده م میدم.

 وسایل زندگی،  هم کامله و هم نوهست، بنابراین نیازی هم نیست شما جهیزیه تهیه کنید . با توجه به اینکه همیشه یکی از شروطش این بود که بچه دار نشن، این خانم گفته بود دوست داره بچه دار بشه و کیوان  اول دلایل مخالفتش رو گفته بود و بعد که دیده بود برای  خانم مهمه ، موافقت کرده بود . 

پری روز اومد گفت اینم بهم خورد . 

دلیلش رو پرسیدیم، گفت : به من میگه من حتی یک ریال از حقوقم رو تو زندگی مشترک نمیارم ، دلیلش هم اینه که تامین هزینه های زندگی به عهده ی آقایونه ، شما هم که ماشالله ندار نیستی چشمت به حقوق من باشه . 

گفتم: برای حقوقتون  چه برنامه ای دارید؟ 

گفت: هر برنامه ای ، فکر میکنم سوال کردنش هم اصلاً در شان شما نیست . 

کیوان گفته : اگر قراره تو خونه ی پدری هزینه کنید ، به هر حال ما قراره زندگیمون مشترک باشه ، میتونیم کمک کنیم اگر مشکلی پیش اومده با هم حلش کنیم  یا اینکه دوست دارید پس انداز داشته باشید که اونم میشه با مدیریت یه بخشی از درامد رو پس انداز کرد . 

خانوم گفته: نه اصلا اینا نیست و به خودم مربوطه حقوقم رو چکار می کنم . برای من سوال شده که شما اصلاً چه معنی داره درمورد برنامه ای که من برای حقوقم دارم سوال می پرسید. 

کیوان میگفت دیگه حتی حوصله نداشتم بگم آدمِ ناحسابی،  تو میخوای از صبح بری سر کار خسته و داغون بیای خونه نه حال حرف زدن داشته باشی نه شور و حال برای زندگی . من قیافه ی خسته ی تو رو تحمل کنم تازه بهم میگی به توچه پولم چی میشه؟ یعنی به این سن رسیدی نمیفهمی قراره تو زندگی مشترک پا بذاری؟ 

از وقت زندگی من خرج کنی و من برام مهم نباشه پولت چی میشه؟؟ 

بجای همه ی این حرفا بهش گفتم از آشناییتون خوشحال شدم . امیدارم شریکِ خوبی برای زندگیتون انتخاب کنید . خدا حافظی کردم و اومدم بیرون . 

****

من کاری به کیوان و اینکه واقعاً چه اتفاقاتی بین خودش و مواردی که برای ازدواج بهش معرفی میکنند ندارم، چون به هر حال ما همه ی وقایع رو از زبون خودش میشنویم و هیچوقت با اون خانم های دیگه آشنا نشدیم ..

ولی منصفانه به ماجرا نگاه کنیم باید بگم اصلاً  خانم ها رو  در این مورد درک نمیکنم . نمیدونم چی تو ذهنشون در مورد زندگی مشترک و روابط زناشویی و تشکیل زندگی میچرخه !!

با واژه ی فمینیست مشکل اساسی دارم ، هیچ فمینیستی در ایران ندیدم که به معنای واقعی کلمه دنبال برابری حقوق باشه معمولاً برتری خواه هستند و مرد ستیز . 

دخترِ خوب کی به تو گفته که باید خودت رو در معرض  خرید و فروش بذاری؟ کی گفته تو ارتباط  با جنس مخالف ، به قصد اینکه میخواین با هم آشنا بشید تو باید بنشینی طرف بیاد دنبالت برداره ببره شام یا ناهار بیرون، میز رو حساب کنه  که شاید وارد زندگی مشترک بشید؟ 

بیاید منصف باشیم ، فرض کنید یه آقایی قراره ازدواج کنه ودر ماه با چند نفر قرار میذاره که با هم آشنا بشن . 

اکثر خانم ها به کم راضی نمیشن یعنی اگر با طرف برن بشینن تو یه کافی شاپ و بیشتر وقتشون رو صحبت کنند (بگذریم که الان یه کافی شاپ مختصر هم که بخوایم بریم همچین ارزون قیمت در نمیاد) بعداً کلی حرف و حدیث درمیاد که طرف عرضه نداشت یه رستوران خوب ببره و ... 

واقعاً چرا اکثر ما تو هر موضوعی دچار حاشیه های مختلف هستیم و چرا همیشه بجای پرداختن به اصل ، فرعیات رو دنبال میکنیم . چرا بجای اینکه ببینید روش و منش شریک زندگیتون چی باید باشه متر دستتون می گیرید و اندازه ی جیبش رو از پول خرج کردنش میسنجید؟ یعنی همه ی دغدغه ی شما تو زندگی همینه؟؟

خودتون رو بذارید جای یه آقا ، بنظرتون منصفانه و درسته کسی که تصمیم به تشکیل زندگی می گیره هزینه ای بهش تحمیل بشه فقط بابت آشنایی؟؟

 چرا نباید این فرهنگ دُنگی حساب کردن  رو با کسی که رفتیم بیرون ببینیم با هم به تفاهم برای ادامه ی رابطه می رسیم یا نه رو داشته باشیم؟ چه اشکالی داره بعد از قرار سهم خودمون رو پرداخت کنیم؟؟ 

چرا فکر میکنیم  جزو وظیفه ی مرد خونه ست که مسکن رو تهیه کنه خرج رو بده و ... 

من بارها شنیدم که خانمی که خودش خونه ی شخصی داشته از خودش ،  گفته چشمش  کور بره برام خونه رهن کنه منم خونه م رو اجاره میدم پولشو میذارم جیبم ، ازدواج کرده وظیفه ی تهیه مسکن با اونه . 

قوانین ما خیلی ظالمانه ست ، حق و حقوق خانم ها خیلی پایمال میشه .. به خانم ها خیلی در این جامعه بی توجهی شده .. همین که مهردخت 22 ساله داره با من زندگی میکنه و من همیشه تو فرم های مربوط به اون،  نام پدر رو براش پرکردم "آرمین" و هیچ جا اسمی از من نبوده نشون میده که ما چقدر نادیده گرفته میشیم . حالا تو این شرایط خودمون با پرداختن به حواشی مثل مهریه و تو مردی وظیفه ی توعه و ... به این فرهنگ غلط و نادیده گرفته شدن مهر تایید میزنیم  و مرد سالاری رو تقویت می کنیم؟؟

خودتون ، دخترانتون، خواهرانتون و هر  مهربانویی  که در کنارتون هست رو تشویق کنید که تو زندگی  به سلاحِ دانش و هنر مجهز باشه . فقط اگر درس خوندن دوست دارید ، بعد از دیپلم درس بخونید و وارد دوره های تکمیلی و دانشگاه بشید. اصلاً  به این موضوع فکر نکنید که باید به هر ترتیب که شده یه رشته ی دانشگاهی ولو خارج از توان و علاقمندیتون  بخونید که از قافله عقب نمونید ، اگر علاقمند به تحصیل علم نیستید، عمر عزیزتون رو هدر ندید.

 وقت خیلی باارزشه ، توان و استعدادتون رو بذارید برای  دنبال کردن  یه هنر و در حد عالی یادش بگیرید ، اصلا کاری نداشته باشید که شرایط فعلی خودتون و خانواده تونخیلی خوبه پس هیچوقت نیاز ندارید درآمد داشته باشید . زندگی غیر قابل پیش بینی تر از این حرفاست .

 چه بسا خانم هایی رو میشناسم که دارن با غیر منصفانه ترین شرایط ممکن زندگی میکنند و فقط چون هیچ قدرتی برای تغییر شرایط ندارند ، تحمل می کنند . وقتی خانواده ی حمایتگری ندارن و خودشونم درآمدی ندارن ، چطوری خودشون رو از شرایط تحمیلی نابرابر نجات بدن؟؟ کجا زندگی کنند؟ با چی اموراتشون رو بگذرونند؟؟ ولی همین خانم ها اگر یه اصلاح صورت یا یه کوتاهی مو بلد باشند تو یه سالن آرایش صندلی کرایه می کنند و حداقل روزگار خودشون رو می چرخونند. اگر یه دوره ی تزریقات و کمک های اولیه بدونند تو یه درمانگاه مشغول میشن یا برای خدمات تزریقات به خونه ی افراد محل میرن و اموراتشون رو می گذرونند. 

عزیزای من کتاب بخونید، زبان یاد بگیرید ، فیلم ببینید .. خلاصه یه کار مفید انجام بدید.

 واقعا اگه یه آقایی بیاد بگه من تو کل عمرم تنها هنری که کردم این بوده که دیپلم گرفتم بعد رفتم یه مدرک لیسانس هم گرفتم و دیگر هیییچ ؛ نه کاری نه درآمدی نه هنری .. هیچچچی به هیچی،  تازه این امتیاز و اون امتیازم میخوام چه حسی بهتون دست میده؟؟ بنظرتون چنین آدمی شایسته ی همراه شدن تو جاده ی زندگی هست؟

برای وجود خودمون ارزش قائل  باشیم ، همراه و برابر با آقایون در همه ی ارکان اجتماعی و زندگی مشترکمون باشیم . 

در ازدواج دنبال کلیشه های قدیمی نباشید . شرط مهریه رو بردارید ولی همه ی حقوق برابر رو طلب کنید و ثبت رسمی انجام بدید .قانون رو به میزان ارزش و قدر وجود خودتون مجاب کنید تا این مردسالاری احمقانه از اذهان  همه و نهایتاً از قانون برچیده بشه . 

برای تشکیل خانواده از خانواده ها کمک معقول بگیرید ولی آخه جهیزیه ی کامل و سیسمونی و ... واقعاً خانواده چه گناهی کردن؟؟ 

من پدرهایی رو میشناسم که با کارگری و زحمت، سالیان ساله دارن قسط جهیزیه و سیسمونی دختر اول و دوم رو میدن . بخدا زندگی اینا نیست . 

من دخترایی رو میشناسم که یه روز هم تو زندگی مشترک احساس خوشبختی و آرامش ندارن و متاسفانه با بغض و کینه میگن جهیزیه مون فلان بود اما عروسی م رو مختصر مفید برگزار کردن و خانواده ی شوهرم به ما نارو زدن !! 

واقعاً این بود آرمان های ما ؟؟!!!

ببخشید اگر خیلی غر زدم ، می دونید که خیلی دوستتون دارم 

عرض تسلیت و آرزوی صبر و قرار

دختر شاد و عاشق به خانواده، همیشه مهربان و امیدوار، دوست عزیزم تیلوی قشنگم به سوگ پدر نازنینش نشسته . ضمن آرزوی صبرو قرار این مصیبت سخت رو بهش تسلیت میگم و امیدوارم روح پدر شاد و بقیه ی عزیزانش سلامت باشند.