"نتیجه اعتراضات دانشجویی"

سلام عزیزانم ، امیدوارم خوب و سرحال باشید .

 وقتی داشتم پست قبل رو می نوشتم ، مهردخت و پدرش و چند تا از دانشجوها به دعوت حراست رفته بودن ساختمان شکوه . علاوه بر رییس حراست ، رییس دانشگاه و مدیر گروه هم حضور داشتن و برخوردشون با آرمین و بچه ها خیلی محترمانه و عالی بوده و با هم رفتن قسمت های مختلف ساختمون رو بازدید کردن و بچه ها مشکلات رو  دونه دونه توضیح دادن و اون ها گوش دادن و بعد هم  تو دفتر ، نقشه های ساختمون و مجوز های قانونی رو نشون دادن و آرمین رو متقاعد کردن که ساختمون قدیمیه و مشکلاتی داره ولی بطور کلی محل امنیه و اونطوری نیست که خطر جانی برای کسی داشته باشه . 

ضمن اینکه خود رییس دانشگاه و اساتید هم ، دارن تو اون ساختمون تردد می کنند و اگر به مجوز ها مطمئن نبودن بخاطر خودشون هم که شده ، درصدد تغییر ساختمون بر می اومدن . 

در نهایت گفتن که به هر حال این ساختمون رو داریم بصورت موقت استفاده می کنیم و در اسرع وقت تغییرش می دیم . 

آهاان ، رییس دانشگاه ، یه موضوع دیگه رو هم مطرح کرده و اون این بوده که اگر ما قبول نمی کردیم بیایم اینجا باید می رفتیم تحت نظارت فلان دانشگاه و اگر این اتفاق می افتاد ، دیگه هیچوقت آزادی عمل فعلی رو نداشتیم . بعد دانشگاهون رو با الزهرا مقایسه کرده بود و گفته بود همین مستقل بودن ما باعث شده که از نظر کیفی، حتی  در مرتبه ی بالاتری از الزهرا قرار داشته باشیم . 

البته مهردخت همیشه میگه خدایی آزادی هایی که ما تو دانشگاهمون داریم یا حتی مدل برخورد حراست با دانشجوها با کمتر جایی قابل مقایسه ست . یه خانمی اونجا ست که به  پوشش ما نظارت داره ، وقتی می خواد تذکر بده می گه : عزیزای من خیلی عذرخواهی میکنم ، من طبق وظیفه م باید این مورد رو ازتون خواهش کنم . میدونم ممکنه ناراحت بشید ولی معذورم . 

خلاصه که در نهایت رییس حراست گفته بود از تون خواهش می کنم که شنبه یازدهم آبان به هیچ عنوان تجمعی (هر چند کاملا مسالمت آمیز) انجام ندید ، چون یه چند نفری هستند که دنبال بهره برداری های شخصی هستند و موضوع رو به سمتی می برن که اصلا هدف شما نیست و ممکنه مسائلی پیش بیاد که نه برای شما خوشاینده نه برای ما (البته مهردخت میگه چند بار برگشت گفت ، من دارم عین واقعیت رو میگم و ازتون خواهش میکنم که فکر نکنید داریم تهدید می کنیم .. واقعا خبر داریم که نیت بعضی ها با شما کاملا متفاوته)

 قرار شده مهردخت و همون چند نفر تو انجمن دانشجویان عضو بشن و یه نامه ی رسمی با امضای  دانشجوها بنویسند و ببرن تحویل بدن و پیگیر رفع مشکلات باشن . 

بعد از اون هم آرمین همون تعداد بچه ها رو جمع کرده برده کافی شاپ و نشستن به صحبت . 

من که رسیدم خونه مهردخت هم بعد از من رسید و آرمین اومد این مسائل رو برام توضیح دادو گفت من بررسی کردم ، نگران نباش ، به اون حالت که ما فکر میکردیم نیست و بچه ها در خطر نیستن . 

تا شب مهردخت با یکی دوتا از بچه ها یه متن آماده کردن و چکیده ی جلسه و ماجرای اون رو ز رو برای بچه ها شرح دادن و ازشون خواستن که تو نوشتن اون نامه و قید مشکلات دانشگاه در کنارشون باشن و تنهاشون نذارن چون تازه موضوع شروع شده و باید بعد از این پیگیر رفع نواقص از طرف دانشگاه باشن . دوباره بچه ها دو دسته شدن . 

یه عده اومدن نوشتن " عه ... خرتون کردن؟ تهدیدتون کردن؟ جااا زدین؟؟ "

یه عده هم اومدن نوشتن " خیلی ممنون که وقت گذاشتید و به نمایندگی از طرف ما  خودتونو رسوندین اونجا و .. خسته نباشید . انشالله  پیگیر میشیم تا اوضاع بهتر بشه . 

بنظرم تجربه ی خیلی خوبی برای مهردخت و بچه های دیگه بود . این نسل برعکس نسل ما هیچ حال ئ حوصله ی کارهای جدی رو ندارن ولی من در مدت دو سه روزی که این موضوع ادامه داشت ، جدیت رو تو همه ی حرف ها و چت های مهردخت و هم دانشگاهی هاش درک می کردم و البته خیلی هم لذت می بردم . 

به امید  سلامت و سعادت جوون های کشورم . 

دوستتون دارم