مغزم درد میکنه ولی اماده ی آموختن از قصه های تلخم

این  سه هفته که بخاطر ابتلا به کرونا، اداره نبودم محمد و آریا کلی زحمت کشیدن و کارها رو راست و ریست کردن. البته طفلکی ها فقط به کارهای فوری رسیدن  و اونایی که عجله ای نبوده رو گذاشتن تا برگردم . 

حالا برگشتم و میزم جای سوزن انداختن نیست... یکشنبه خورد و خمیر از پشت میزم بلند شدم و خداحافظی کردم . هنوز به سیستم چهره زنی نرسیده بودم که محمد تلفن کرد و گفت : مهربانو فردا نیا اداره !

گفتم :چی شد ؟ بالاخره اخراجم کردن؟

گفت : نه باباااا اومدن گفتن دور کار شدیم هفته ای دو روز نیاید . من و شما دوشنبه و چهارشنبه  تعطیلیم . 

گفتم: واااا .. الان دیگگگه؟؟ ماه قبل که همه ی کشور قرمز بود و من هنوز کرونا نگرفته بودم ، همه جا دور کار شدن ما اینهمه اعتراض کردیم گفتن بتمرگید سر جاتون ، بستن حسابهاست کار مهمه ... حالا که حسابا بسته شد و شیبِ شیوع هم نسبتا" ملایم شده یادشون افتاده؟؟ عاااقا من چطوری بازنشست بشم وقتی یک قرون  اضافه کار ندارم و مبنای حقوق بازنشستگی ، فیش حقوق دوسال آخررره

محمد گفت: دیوِ وارونه کارن دیگه .. بیخیال ، حالا  من به مهردخت زنگ بزنم مژدگونی بگیرم فردا خونه ای،  یا خودت میزنی؟؟ 

گفتم : خودم میگم بابااا، بذار ذوقش به خودم برسه

رفتم دنبال مامان و بابا، مامان هفته ی پیش آب مروارید چشمشو عمل کرده بود باید برای چک می رفت دکتر.

 اومدن سوار شدن دوتایی (خدااایا، چقدر بنظرم تو این یکسال اخیر روند پیریشون سرعت داشته)

کارمون خیلی زود تموم شد. میخواستم بذارمشون خونه شون ، دیدم داره غروب میشه.. فکر اینکه الان دوتایی برن خونه تنها باشن ، دلم رو به درد آورد. 

گفتم: خونه کاری دارید؟ 

بابا: نه ، چه کاری؟

- هیچی ، یعنی میگم ، من و مهردخت تنهاییم نمیاید خونه ی مااا؟؟ 

- خب، اگه قول بدی برام کیک یا دسر درست کنی ؛ چرا نیام؟ 

-معلومه که میکنم قربونتون برم... مامااانی تو چرا چیزی نمیگی؟

-هااا؟؟ چرا دارم گوش میدم .. منم کاری ندارم خونه . 

-خب پس بریم خونه ی ما. 

مامان: یه زنگ بزن به مهردخت ، ببین اون بچه کاری نداشته باشه، درسی ، چیزی؟ 

-بعید میدونم ولی چشششم الان میزنم . 

ماشینو نگهداشتم و به مهردخت زنگ زدم 

- سلام دخترم . من مامان و بابا رو بردم دکتر الان برگشتیم. میخوایم سه تایی بیایم خونه ی ما . تو چیزی لازم نداری؟؟ 

-نه ماماان .. میدونم داری به من اطلاع میدی مامان مصی و بابا عباس دارن میان . من کاری ندارم ولی دوباره کرونا میگیریم هااا. 

- خب باشه مامان جون ببین اگه چیزی یادت اومد بهم زنگ بزن. 

-باشه مامااان خانوم .. بخدا اگه کرونا بگیریم دوباره، نه من نه تووووو.

دوباره راه افتادم 

- با یه بُزقُرمه ی خوشمزه چطورید؟ من نخودش رو دیشب خیس کردم ولی خیلی حالم گرفته بود که برای خوردنش پا ندارم . 

بابا: آخ جوون من نون سنگک می گیرم 

مامان: مهربانو ، اون سبزی فروشی محلتون وایسا یکم سبزی خوردن بخرم .. سبزیمون تموم شده.

-باشه به شرطی که یکمیشو بدی با شام بخوریم . 

داشتم فکر میکردم مهردخت که بزقرمه دوست نداره باید یه چیز دیگه هم درست کنم برای اون . فکرم به سمت اولویه رفت . 

قبل از خونه نگهداشتم . سوپر میوه و گوشت و نونوایی همه کنار هم هستن. 

بابا رفت نونوایی . منم رفتم یه تیکه سیصد، چهارصد گرمی ،سردست گوسفند و کشک و این چیزا بخرم. 

حواسم بود که این موقع ها بابا دلش عصرونه میخواد ، حالا تا شام آماده بشه. 

خلاصه رسیدیم و با نون سنگک و بربری تازه، یه عصرونه ی مختصر خوردیم و برای مامان و بابا قسمت های جدید سریال "میخواهم زنده بمانم" رو گذاشتم و خودم مشغول آشپزی شدم . 

بابا گفت: دیگه امشب به دسر خوردن نمیرسیم، لطفا " برای فردا صبحونه م از اون نون ها که توش پنیره درست کن .

-آهاااا نون پوآچا؟؟

-آرره همون ، سختت نیست؟؟ 

- نه اتفاقا خیلی راحته چون موادشو قاطی میکنم میذارم یه گوشه تا یه ساعت خمیرش عمل بیاد . 

ساعت نزدیک ده بود . سالاد اولویه و بزقرمه آماده شد .. یه مختصر خوردیم و نون رو هم از فر درآوردم. 

این وسط ها مهرداد هم تو محل کار،  ساعت ناهارش تماس تصویری گرفت . دید مامان و بابا پیش ما هستند خوشحال شد با اونم صحبت کردیم . 

نزدیکی های دوازده بود که بردم خونه شون . 

تو راه هی خدا رو شکر میکردم که اومدم نزدیکشون ، فکر تنهایی و ناتوانیشون ، دیوانه م میکنه . 

و تو راه برگشت،بعد از مدت ها با امدادگر تامی کوچولو هم ارتباط گرفتم و برام ازش تعریف کرد و. فیلمشو فرستاد و گفت که اصلا نه با خودش نه با گربه های دیگه ش ارتباط نمی گیره و متاسفانه فقط میاد غذاشو میخوره و میره تو جاش. 

می گفت دیگه برام مهم نیست که دوسم داشته باشه یا نه ، همین که میدونم جاش راحته و غذا و اب به مقدار کافی و راحت در دسترسشه برام کافیه . نمیدونم چرا انقدر درمقابل موضوع تامی ضعیفم همینطور حرف میزدم و اشک میریختم .

 انقدر که امدادگرش گفت : مهربانو جان توروخدا نگران نباش بخدا من مواظبشم و  کوتاهی نمیکنم ... گفتم : نه بخدااا اصلا موضوع این نیست من قط خیلی دلم براش تنگ میشه . 

******

دوشنبه برخلاف تصورم که اداره نداشتم و فکر میکردم یکمی تو خونه استراحت میکنم، روز خیلی خیلی شلوغی رو گذروندم و اون وسطااا ناگهان خبر قتل بابک خرمدین به دست پدر و مادرش رو شنیدم و میتونم بگم نابود شدم . هر جور فکر میکنم نمیدونم چطوری ممکنه اتفاق افتاده باشه . 

میگن و میخوام قضاوت نکنم ، ولی نمیشه ... اینکه یه پدر و مادر با همکاری هم بچه شون رو به اون طرز فجیع تکه تکه کنند ، بار روانی سنگینی برای من و جامعه داره .. میخوام بگم اون بچه چکار کرده بود که پیرمرد و پیرزن به اینجا رسیدن؟؟!! میگم:  هرررچی.

اصلا گیریم اون بچه پدر و مادرش رو کتک میزده . خب این اولین بار نیست که با فرزند کشی مواجه میشیم ، ولی آخه اونطورری با اونهمه قصاوت؟؟ 

بعد میگم اگر پدر و مادر ی تو این سن بتونن همچین جنایتی مرتکب بشن  پس این نمیتونه تنها قتل زندگیشون باشه و مطمئنم در اطرافشون بگردند بچه های همسایه ی گم شده یا فک و فامیل دیگه ای هم پیدا میشه .

خلاصه اینکه حالم بده ، فکر اینکه ما برای بقای یه موجود زنده چقدر تلاش میکنیم و حتی با اکراه و سختی حشرات موذی محیط زندگیمون رو از بین می بریم ، بعد یه انسان یه انسان دیگه رو که حالا فرزندش هم هست با این روش به قتل میرسونه دیوانه م میکنه . 

مغزم درد میکنه ولی اماده ی اموختن از هر قصه ی تلخم .. بدون شک ابعاد دیگه ای از این جنایت برملا میشن . 

فرزند کشی تو این اواخر کم ندیدیم ، ولی هیچ کدوم از این موارد غیر عادی باعث نمیشه ارزش و قداست پدر و مادرهای نازنینمون زیر سوال بره . کم نیستن فرشته هایی که همه ی زندگیشون رو وقف بچه هاشون کردن و میکنند. مهم اینه که ما از این اتفاقات درس زندگی بگیریم . مسلما" این قتل ابعاد اجتماعی فراوونی داره که میشه ازش خیلی چیزای به دربخور برداشت کرد .

دوستتون دارم . 

پینوشت: هم زمان با اون موردی که تو پست قبل نوشتم در مورد جمع آوری کمک برای دیه و تعدادی از شما نازنین ها هم واریزی داشتید، یه مورد دیگه هم درخواست کمک داریم برای یه خانوم مسن در یکی از روستاهای جنوب کشور که کلا ده خانوار جمعیت داره . مصالح رو اماده کردن ولی پول ساخت رو ندارن .. تقریبا چیزی درحدود ده میلیون کم دارند . عکس های خونه ی مخروبه و مصالح  رو برای من فرستادن ، اما  نمیخوان به اشتراک گذاشته بشه و ترس از این دارند که مورد شناسایی بشه و به آبرو و حرمتِ نیازمند لطمه وارد بشه . میگن چون روستا کم جمعیته اگر دیگران بفهمند سرکوفت میزنند و ... بهشون گفتم من واقعا در مقابل دوستانی که زحمت می کشند و واریز ها رو انجام میدن مسئولم ، با بقیه درمیون میذارم و بعد نتیجه میگیریم که چه کنیم . لطفا بهم راه کار بدید دوستان 

طرز تهیه بزقرمه غذای محبوب کرمانی ها رو میذارم براتون شاید کمی تلخی کامیمون برطرف بشه 

 اینم نون های پوآچا یکی برای مامان اینا یکی خودمون

فردا صبحانه زدیم رفت