عزیزم از راه رسید

سلام دوستان نازنینم، اول از همه بابت کامنتای پر از عشق و محبتتون تشکر میکنم . یه بار دیگه بهم ثابت شد ما اینجا یه خانواده ی بزرگیم . اگر چه همه ی ابراز لطف ها بصورت نوشته ست ، اما من گرمای محبتتون رو از کلمه به کلمه ش احساس میکردم 

امیدوارم همه ی چشمای منتظر، به دیدن عزیزانشون روشن باشه و هییچ عزیزی از عزیزش دور نمونه . 

تمام مدتی که مهرداد پرواز میکرد من یاد و خاطره ی تلخ مسافرای به مقصد نرسیده ، مخصوصاً پرواز اوکراین رو تو ذهنم زنده میکردم و چند بار به خودم اومدم دیدم از شدت افسوس و خشششم چشمام خیس شدند. 

یه بار دیگه اینجا همه ی باعثین این اتفاقات وحشتناک و تلخ رو لعنت میکنم 

*****

مامان مصی پنجشنبه و جمعه به من و مینا گفته بود، شما که این روزا خرید میکنید منو هم همراه خودتون ببرید من حوصله م سر رفته .(درصورتیکه روز  قبل همراه مینا رفته بود برای انتخاب دسته گل عروسی و لباس دامادی ؛ شبشم رفته بودیم سینما که خانوم خانوما تو سینما از درد پاش ناله میکرد)

 ما هم نبردیمش چون متاسفانه با گذشت چد سال از جراحی پای مامان ، استخوانی که شکسته بود جوش نخورده. این وسط یه بار دیگه هم جراحی ترمیمی انجام شده و یه پلاتین دیگه به قبلی اضافه شده ولی درواقع بی فایده بوده . مدام درد داره و به سختی راه میره . حالا توقع داره که همراه خودمون خریدهای پنج شش ساعته ببریمش .

 از دستمون هم ناراحت شد و یه نیمچه قهری هم کرد. ولی بهش گفتم مامان جان من میدونم چقدر خرید رو دوست داری ما هم از همراهی تو همیشه لذت میبریم ولی با شرایطی که داری نمیتونیم چندین ساعت تو رو پیاده بچرخونیم . مگه با هم پارک و سینما و رستوران نرفتیم؟ لطفاً نگرانی های ما رو هم درک کن قول میدم روز شنبه بعد از اداره بیام با هم بریم بیرون بگردیم . 

اداره که تعطیل شد ؛ به مینا زنگ زدم گفتم مینا خونه ای بیام یه دقیقه ببینمت؟ 

نگران شد گفت چی شده؟ مشکلی پیش اومده؟؟ برای چی با عجله داری میای پیشم؟ 

گفتم : باباااااا، یه چیزی خریدم برای عروسیت میخوام ببینی خوبه؟؟ 

گفت: آهان باااشه . 

خلاصه رفتم پیشش هی به دستم نگاه میکرد گفت: چی خریدی؟ 

گفتم: تو گوشیمه نشونت میدم . 

چپ چپ نگام کرد گفت: عکسه؟ خب میفرستادی برام . 

همینطور که گوشی رو باز کرده بودم ؛ گفتم : عجباااا ما میایم خونه ی خواهرمون باید کلی جواب پس بدیم!!

گفت : نه دیوونه منظوری ندارم من که همیشه التماس میکنم بیا پیشم تو هی میگی کار دارم . خب کارات غیر عادیه دیگه آدم شک میکنه . 

گفتم حرف نزن بیا اینو ببین نگاه کن و  رفتم رو عکس مهرداد .. گفتم : عه راستی عکس مهردادو دیدی امروز برام فرستاده ؟ 

گفت : قربونش بشم . مهربانو دلم خووونه ... بدون مهرداد عروسی فایده نداره . 

بغض کرده بود .. گفتم آره بابااا؛ کی میگه فایده داره؟؟ زود بپوش میخوایم بریم فرودگاه

ناباورانه نگام کرده گفت: گمشووو .. گفتم خودت گمشووو ببین عکس کجاست؟ 

خودتون قیافه ی مینا رو درنظر بگیرید دیگه من نگم چقدر جیغ کشید و بالا و پایین پرید از ذوقش . 

گفتم زودباش بریم سراغ مامان و بابا . 

مینا داشت آماده میشد که مامان زنگ زد: 

مهربانو کجایی پس مگه نگفتی میام میبرمت بیرون؟

گفتم چرا مامانی مینا هم میاد داره آماده میشه تو و بابا هم بپوشید میایم سراغتون . 

ساعت شش و نیم بعد از ظهر بود . مامان و بابا هر دو لباس بیرون پوشیده بودن . بابا گفت: بچه ها من کتونی بپوشم، پیاده روی میکنیم؟ 

گفتم هر چی دوست داری بپوش بابایی، فقط شما عصرونه خوردی؟ 

گفت : آره یه لیوان شیر گذاشتم گرم بشه ، با نون تست و عسل میخورم . 

همون موقع مامان با مهرداد تماس تصویری گرفت . مهرداد قطع کرد. مامان گفت: امروز که تعطیله چرا قطع کرد؟ گفتم : شاید دستشوییه مامان . مهرداد سریع برای مامان ویس فرستاد که مامان جون من دارم خرید میکنم دستم پُره تماس تصویری برام سخته .. رسیدم خونه تماس میگیرم . 

من و مینا خنده مون گرفت (نمیخواست تو هواپیما ببینتش که قطع کرده بود)

 به مینا اشاره کردم فیلم بگیر یواشکی . بین مامان و بابا نشسته بودم .. گفتم مامان عکس مهرداد رو دیدی؟ گفت : نه .. تو شمعدانی که چیزی نیست . گفتم اونجا نه ، فقط برای من عکس فرستاده . 

مامان گفت : وااا چرااا؟؟ 

گفتم:  چه میدونم حالا دلش خواسته برای من بفرسته .. طفلک دلش پیش ماست اعصابش خورده تو عروسی نیست . 

مامان عکس رو دید و گفت : دورش بگردم چقدر چشماش خسته س . گفتم آره .. بنظرت کجا عکس گرفته؟ مامان با کنجکاوی خیره شده بود به صفحه ی گوشیم . مینا گفت : یکساعت دیگه فرودگاهه

زبون مامان بند اومده بود .. باورش نمیشد .. احساس میکنم بابا کمی گوشاش سنگین شده این خبر رو با تاخیر متوجه شد . بعد هم بلند شد رفت دوتا ایران چک آورد مژدگانی خبر خوب من و مینا رو داد

تلفنی به بردیا و نسیم جون و سینا هم خبر دادیم . 

ساعت هشت همگی سوار ون بودیم و به سمت فرودگاه می رفتیم . 

با مهرداد در تماس بودم قرار بود ساعت نه و پنج دقیقه فرود بیاد . همگی براش ویس فرستادن و بهش خوش امد گفتن .. از خوشحالیش گریه میکرد میگفت تا دوسه ساعت دیگه همو می بینمیم . 

ساعت نُه و نیم ما به پارکینگ فرودگاه رسیدیم . نیشمون تا بناگوش باز بود یهو مهردخت گفت : 

مامااان یه مشکلی داریم ، دایی تو هواپیما از نت هواپیما استفاده میکرد. الان که پیاده بشه نت نداره پس واتس اپ هم نداره چون سیم کارتش خارجیه پس تماسم نمیتونیم بگیریم . 

اینجا بود که انگار برق همه مون رو گرفت . فکمون کش اومده بود . من و مینا و مهردخت و آرتین و نسیم از ون پریده بودیم پایین به سمت سالن های انتظار می دویدیم . بعید میدونستیم مهرداد تو این فاصله ی کوتاه اومده باشه بیرون . 

نفس زنان خودمون رو به اطلاعات پرواز رسوندیم . گفتیم مسافرای فلان پرواز کجان . یه خانومی چک کرد گفت دارن مراحل اداری ورود رو میگذرونن . نفسی به راحتی کشیدیم گفتیم بریم بچسبیم به جایگاه خروج تا مهرداد رو ببینیم . 

دل تو دلمون نبود که تلفن من با یه شماره ی ناشناس زنگ خورد . قلبم ریخت فهمیدم چی شده .. 

برداشتم مهرداد بود گفت مهربانو جان من سوار تاکسی شدم دارم میام خونه . 

گفتم مهرداااد ما همه تو فرودگاهیم پیاده شو  ون گرفتیم اومدیم دنبالت .. خدا رو شکر که تماس گرفتی . 

مهرداد به آقاهه گفت لطفاً بایستید .

خوشبختانه فقط پارکینگ رو دور زده بود و دور نشده بود . خانواده ی شمعدانی عین لشکر شکست خورده همگی سوار ون وسط اتوبان خودشونو رسوندن و ...... 

مهرداد گفت داشتم شاخ درمیاوردم از لحظه ی نشستنمون تا اینکه کامل اومدیم بیرون یکربع طول کشید هیچوقت چنین سرعتی درتصورم نبود .. هیچ هواپیمای دیگه ای نبود و همه چیز سریع انجام شد. 

(من فقط موندم توکار اون خانومی که گفت دارن مراحل اداری رو طی میکنند!!!!! اگر شرایط جور دیگه ای بود برمیگشتم و بهش میگفتم واقعا چی چی رو چک کردی و به ما اون اطلاعات غلط رو دادی؟؟)

آخ که آغوشت چقدر خوبه عزیز من 

دوستای گلم ،  برای همه ی چشم ها اشک شوق آرزو میکنم ... دل همگی همیشه  شاد باشه

این روزا خیلی خیلی خوبن . همه خوشحالیم و در تدارک جشن مینا و سینای عزیزم هستیم . 

نمیخوام به رفتنش فکر کنم .. الان باید خوش بگذره . 

بازم از همه ی مهری که به من و خانواده ی شمعدانی دارید ممنونم و بهترین ها رو براتون آرزومندم . 

خدا لعنت کنه اونایی که باعث شدن اینهمه بینمون جدایی بیفته . این مملکت چی کم داره؟ چرا همه ی ما که موندیم عزیز یا عزیزانی داریم که اون سر دنیان؟ 

کاااش روزگار یه جور دیگه رقم میخورد.

دوستتون دارم